-
1 rebeli|a
f (G D Gpl rebelii) 1. (zbrojny bunt) rebellion- rebelia chłopska przeciw królowi the peasants’ rebellion against the king- szerzyć/stłumić rebelię to spread/suppress a rebellion2. zw. pl przen. rumpus- wyprawiać rebelie to make a rumpus- u sąsiada wciąż pijackie rebelie they're always having drunken binges next door pot.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rebeli|a
См. также в других словарях:
rabacja — ż I, DCMs. rabacjacji; lm D. rabacjacji (rabacjacyj) książk. «napad zbrojny; bunt (używane zwykle w odniesieniu do powstania chłopów galicyjskich w r. 1846)» … Słownik języka polskiego
rebelia — ż I, DCMs. rebelialii; lm D. rebelialii (rebelialij) przestarz. «zbrojny spisek, bunt, powstanie» Wszcząć, wywołać rebelię. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
rewolta — ż IV, CMs. rewoltalcie; lm D. rewoltaolt «zbrojny spisek; rozruchy, bunt» Próba rewolty. Uśmierzać, tłumić, likwidować rewoltę. Dochodzi gdzieś do rewolty. Rewolta wybuchła gdzieś. ‹fr. z wł.› … Słownik języka polskiego
